On consumer’s remedies for non-conforming goods after the judgment of the Court of Justice of the European Union in Weber and Putz

Zadaniem Trybunału Sprawiedliwości UE jest dokonywanie takiej wykładni przepisów prawa europejskiego, która pozwala na realizację celów ustawodawcy europejskiego. Prowadzenie jednolitej wykładni przez Trybunał zmierza do wzmocnienia dalszej harmonizacji praw krajowych państw członkowskich Unii Europejskiej. Jednak w momencie, gdy wyrok stawia tyle samo pytań, na ile odpowiada, jak w przypadku wyroku w sprawie Weber i Putz dotyczącego podziału odpowiedzialności za koszty, które muszą być poniesione, aby wymienić towar konsumpcyjny niezgodny z umową, obowiązek sądów krajowych w postaci konsekwentnej wykładni prawa europejskiego może być trudny do spełnienia. W niniejszym artykule autorka bada sposób implementowania wyroku w sprawie Weber i Putz w Niemczech, skąd sprawa ta pochodzi. Analiza ta pozwala określić trudności, którym sądy krajowe będą musiały sprostać przy podejmowaniu decyzji, jak podzielić między konsumentami a sprzedawcami koszty demontażu towaru już zainstalowanego, lecz niezgodnego z umową, jak również koszty zamontowania nowego, zgodnego z umową towaru. W artykule wskazane zostaną również możliwe konsekwencje tego wyroku, które prawdopodobnie nie były zamierzone przez Trybunał Sprawiedliwości UE. Wyrok w sprawie Weber i Putz pozwala mianowicie konsumentom zdecydować się na odstąpienie od umowy sprzedaży i żądanie odszkodowania nawet w sytuacji, gdy sprzedawca wciąż mógłby poprawnie wykonać umowę sprzedaży konsumenckiej. W wyniku harmonizacji minimalnej prawa sprzedaży konsumenckiej, w tym pozostawienia regulacji wysokości i rodzajów odszkodowania we właściwości ustawodawców krajowych, sytuacja konsumentów po odstąpieniu od umowy sprzedaży może znacznie różnić się od siebie w różnych państwach członkowskich.